KID-NOKKROB

ครั้นเล่าปี่รับคำตังสินแล้วจึงแสร้งถ่อมตัวปลูกผักอยู่แต่ในบ้าน โจโฉสงสัยจึงเชิญเล่าปี่กินโต๊ะ เสพสุราที่สวนแล้วปรึกษาการราชการอยู่
โจโฉแสร้งถามหาผู้คิดการใหญ่ เก่งกล้าในแผ่นดินดังมังกรสำแดงเดชหวังจับพิรุธเล่าปี่ เล่าปี่บ่ายเบี่ยงไปตอบเจ้าเมืองอื่น โจโฉจึงว่าอันผู้มีสติปัญญาริอ่านคิดการใหญ่เห็นจะมีแต่เรากับท่านเท่านั้น เล่าปี่ครั้นพอได้ยิน จึงสะดุ้งตกใจเป็นการใหญ่ ตะเกียบที่ถืออยู่หลุดจากมือ ขณะนั้นเกิดพายุหนักได้ยินเสียงฟ้าร้อง เล่าปี่จึงแสร้งทำเป็นว่าตกใจฟ้าร้องแล้วเอามือปิดหูไว้ ตะเกียบหลุดออกจากมือ โจโฉเห็นดังน้นก็สิ้นสงสัย นึกว่าเล่าปี่ขี้ขลาดนัก ต่อมาโจโฉจึงไม่ได้คิดแคลงระแวงเล่าปี่
อยู่มาเล่าปี่ได้ยินข่าวว่ากองซุนจ้านแพ้อ้วนเสี้ยวเสียแล้ว ตัวนั้นฆ่าบุตรภรรยาเสียสิ้น แล้วเชือดคอตายเล่าปี่นึกสงสารยิ่งนักทั้งยังนึกถึงจูล่งด้วย ต่อมาได้ข่าวว่าอ้วนสุดหวังไปรวมกับอ้วนเสี้ยว ณ เมือง กิจิ๋ว เล่าปี่จึงอาสาออกสกัดตี ทั้งคิดหนีเงื้อมมือโจโฉ โจโฉจึงยกให้ทหารไปห้าหมื่นไปสกัดทัพ

โจโฉปูนบำเน็จทแกล้วทหารใหญ่น้อยทั้งปวง แล้วพาเล่าปี่ไปเข้าเฝ้า พระเจ้าเหี้ยนเต้ลำดับเชื้อพระวงศ์ดูจึงเรียกเล่าปี่เป็นอา
ขณะนั้นอำนาจทั้งปวงอยู่ในมือโจโฉสิ้น ครั้งหนึ่งโจโฉพาพระเจ้าเหี้ยนเต้ออกประพาสป่ายิงเนื้อ แล้วทำหยาบช้าให้พระเจ้าเหี้ยนเต้เสียหน้ายิ่งนัก พระเจ้าเหี้ยนเต้คิดระกำใจโทมนัสอยู่ ฮกอ้วนผู้เป็นบิดานางฮกเฮาผู้เป็นมเหสีพระเจ้าหี้ยนเต้เสนอคิดอ่านล้างโจโฉ จึงชักชวน ตังสิน จูฮก จูลัน ตันอิบ โงห้วน ม้าเท้งแลเล่าปี่ เข้าล้างโจโฉแลทั้งเจ็ดได้ลงหนังสือสัญญากัน สั่งห้ามแพร่งพรายไป

อายตนะภายใน 6 : ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ......

อายตนะภายนอก 6 : รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ(สัมผัส) ธรรมารมณ์(ความคิด-สิ่งที่ใจนึกคิด อารมณ์ทางใจ)......

เมื่ออายตนะ(เครื่องต่อ-เครื่องล่อ-เครื่องรับรู้)ภายนอกมากระทบกับอายตนะภายใน เกิด"ผัสสะ"(การกระทบ การถูกต้อง)คือ สัมผัส เกิดความพอใจ ไม่พอใจ หรือเฉยๆ ขึ้น อารมณ์ความคิดก็ปรุงแต่งให้เกิดสุข-ทุกข์-ไม่สุขไม่ทุกข์ได้ แต่ถ้าเรามี"สติ"ควบคุมใจ ไม่ให้เผลอไผลไปกับ"ผัสสะ"เหล่านี้ ด้วยการกำหนดรู้เท่าทัน ปล่อยวางมันลงเสีย มันก็จะไม่สามารถทำอันตรายอะไรเราได้ มีทุกข์ก็เหมือนไม่มี!!!.......นี่คือ เคล็ดลับที่ไม่ลับ ของ มหาสติปัฏฐาน 4 (ทางสายเอก)ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า!!!.....

รูป-รูปใด ดูแล้วขาดทุน วุ่นวายใจ ไร้ประโยชน์ เป็นรูปอัปมงคล ก่อให้ยึดติด ทำให้จิตตก อย่าดูเลย!!!....

เสียง-เสียงใด ฟังแล้วขาดทุน วุ่นวายใจ ไร้ประโยชน์ เป็นเสียงอัปมงคล ก่อให้ยึดติด ทำให้จิตตก อย่าฟังเลย!!!.....

กลิ่น-กลิ่นใด ดมแล้วขาดทุน วุ่นวายใจ ไร้ประโยชน์ เป็นกลิ่นอัปมงคล ก่อให้ยึดติด ทำให้จิตตก อย่าดมเลย!!!.....

รส-รสใด ลิ้มแล้วขาดทุน วุ่นวายใจ ไร้ประโยชน์ เป็นรสอัปมงคล ก่อให้ยึดติด ทำให้จิตตก อย่าลิ้มหรือชิมเลย!!!.....

โผฏฐัพพะ-สัมผัสใด สัมผัสแล้วขาดทุน วุ่นวายใจ ไร้ประโยชน์ เป็นสัมผัสอัปมงคล ก่อให้ยึดติด ทำให้จิตตก อย่าได้สัมผัสเลย!!!.....

ธรรมารมณ์-ความคิดใด คิดแล้วขาดทุน วุ่นวายใจ ไร้ประโยชน์ เป็นความคิดอัปมงคล ก่อให้ยึดติด ทำให้จิตตก อย่าคิดเลย !!!!

หรือถ้าเผลอคิดไปก่อนแล้ว ให้รีบตัดทิ้งโดยเร็วที่สุด อย่าเก็บดองไว้เป็น"ขยะเน่าเหม็น"ในจิตใจเราเลย!!!!......